Satanizm i okultyzm – diabły i demony, symbole i znaki szatana

Z czego wynika zainteresowanie satanizmem? Co trzyma ludzi w jego obrębie?
By ocenić psychologiczne podłoże zainteresowania człowieka działalnością umysłową, jaką jest satanizm, musimy wprowadzić jedno, bardzo ważne rozróżnienie: na satanizm teistyczny i filozoficzny.

Pobudki psychologiczne pchające człowieka w objęcia teistycznej odmiany satanizmu są bardzo podobne do tych, które sprawiają, że zwraca się on w stronę każdej innej religii:

–   potrzeba opieki
–   potrzeba czucia, że istnieje jakaś „wyższa” silniejsza istota niemożność pogodzenia się z doczesnością
–   potrzeba hierarchii.

To wszystko odnajdziemy tak w satanizmie teistycznym (Szatan jest tu osobowym bóstwem, które wymaga od nas czci, nad nami rozpościera się hierarchia kapłanów, jeżeli będziemy postępować według zasad to otrzymamy w zamian nieśmiertelność) jak i, chociażby, w Kościele Katolickim. Strach przed śmiercią i niezadowolenie z krótkiej perspektywy doczesności próbuje się tu także tłumić za pomocą swoistego „przyzwyczajania się” do śmierci. Stąd nie dziwi ilość turpistycznych symboli (czaszki, piszczele, krew, martwe zwierzęta) podczas czarnych mszy.

Jeżeli jednak chcielibyśmy przyjrzeć się adeptom satanizmu filozoficznego, sprawa wygląda nieco inaczej. Tutaj bowiem wydaje się, że działają siły wręcz przeciwne. Potrzebę opieki „istoty wyższej” przenosi się na samego siebie i swój zmysł moralny. Hierarchiczność i narzucanie zasad odrzuca się na rzecz własnych reguł, które są absolutne i niepodważalne. Dopatrywać można się tutaj pewnych odmian pychy, megalomanii czy rozbuchanego ego. Są to więc zjawiska bardzo odległe od założeń i podwalin najbliższego nam Kościoła Katolickiego, który to wspomnianą pychę zalicza do grzechów głównych.

Jest jednak szereg przyczyn zainteresowania satanizmem, które łączą oba jego główne odłamy. Jest to oczywiście potrzeba buntu, która pojawia się w okresie dojrzewania, a która może przenieść się i na późniejsze życie. Potrzeba znalezienia własnej tożsamości, często w opozycji do narzuconych praw. Wreszcie naturalna ciekawość i przyciąganie wszystkiego co „złe”, „mroczne” czy po prostu „zabronione”. W przypadku młodych adeptów satanizmu nie można także lekceważyć, normalnego w tym wieku, pragnienia zwrócenia na siebie uwagi innych. Tak dorosłych jak i rówieśników.

Jednak poza tymi, często negatywnymi, przyczynami za zainteresowaniem satanizmem stoi także zwyczajny pęd do wiedzy i poznawania nowego, „nieodkrytego”. Nie należy tego zainteresowania demonizować, bowiem samo w sobie nie jest niczym złym, a dopiero źle spożytkowanie może prowadzić do negatywnych konsekwencji.